OK officially επέθανα που την κούραση. Μετά από 2 μέρες σκληρής δουλειάς (2 more left) εκατάλαβα πόσο χώρκατοι εν οι γιατροί μας και πόσο αβάττατζιες είναι.
Ότι είχε προγραμματισμένο δεν άρχισε ποτέ μα ποτέ στην ώρα του.Ανοργάνωτοι. Οκ δύσκολο να καταλάβετε τι κάμνω αλλά τζε να ξέρατε εν θα καταλαβαίνατε τι περνούμε. Θέλω να πάω σπίτι μου. Τζε πόση ώρα να θωρώ τη θάλασσα τζε να με θωρεί. Κάμνω της τα γλυκά ματάκια. Σημερα εκάμναν άλλοι τα γλυκά ματάκια. Φκαίνω στο μπαλκόνι και είχε 2 νεαρούς, έπιασεν τους η όρεξη μεστην θάλασσα που το χάραμα με την γαριλλούδα στο μάτι. Παίζουν με τον πόνο μας. Εξέχασα πως εν Σάββατο τζε κόσμος εν χαλαρός. Τζε έπιανα τζε το αμόρε που τες οχτώ. Hellooo ο κόσμος τζοιμάταιιιι. Whatever…ελπίζω να έχετε όλοι ένα καλό καλοκαίρι και να ζείτε every moment.

Νέα βιβλία που αγόρασα στα ελληνικά και είμαι περήφανη. Πάντα προτιμούσα στα αγγλικά επειδή η μετάφραση δεν είναι ποτέ οκ. Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, και ο Ξένος.

Να μου προσέχετε….Θα τα πούμε sooon.