Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Is this happiness?

Προβληματίζομαι τον τελευταίο καιρό γενικά το πως αλλάζει η ζωή μας, οι προτεραιότητες μας, ή ακόμα πόσα θα θυσιάζαμε ή θα αλλάζαμε για κάποιον που αγαπάμε.

Εγώ γενικά πάντα στις σχέσεις μου έδινα όσα πιο πολλά μπορούσα. Κέρδισα, έχασα, έκλαψα, γέλασα. Αλλά πιο πολύ πόνεσα. Υπάρχουν καταστάσεις τις οποίες έζησα που άλλες στην θέση μου ίσως να μην τα άντεχαν. Εξαρτάται βέβαια πάντα από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.

Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως έδινα προτεραιότητα σε άτομα που δεν άξιζαν και μου έκαναν την ζωή ποδήλατο. Επέμενα όμως και έλπιζα πάντα για το καλύτερο. Πάντα άφηνα ένα καλό να νικά τα χίλια κακά που υπήρχαν.

Τώρα με το αμόρε μου, εδώ και έξι περίπου μήνες ζω την απόλυτη ηρεμία αλλά όχι απαραίτητα την απόλυτη ευτυχία. Κάποτε με ενοχλεί…ίσως με φοβίζει…Ενώ όλα είναι φυσιολογικά.

Δεν είναι η σχέση που λέμε μας ανεβάζει στα σύννεφα. Χωρίς εκπλήξεις, γλυκόλογα πρωτοβουλίες κλπ. Εγώ είμαι αυτή που κρατάω την σχέση. Αυτός εναντίον γάμου (προς το παρόν). Εγώ από την άλλη έχω παρανοήσει. Υπό κανονικές συνθήκες θα έφευγα. Απλά έχω φτάσει σε μια ηλικία που δεν μπορώ να περιμένω τον μεγάλο έρωτα. Υπομένω και επιμένω.

Φτάνω σε μια απορία. Ζητούσα πάντα αυτή την ηρεμία στη ζωή μου. Αρκετά ταρακουνήθηκα έγινα όπως τον αφρό του φραπέ. Την βρήκα. Ήθελα σεβασμό. Τον βρήκα. Αν και ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται.
Συνεχίζω όμως να θέλω τα έξω μου, τις τρέλες μου τις καλοκαιρινές (και δεν εννοώ άτιμες τρελλίτσες) u know all mouzoures drink to get drunk, go to the sea, have fun etc.

Μήπως τελικά δεν είμαι έτοιμη για συμβιβασμούς και αλλαγή στη ζωή μου και στα πράγματα που έκανα μέχρι τώρα? Είμαι τόσο εγωίστρια που να θέλω το άτομο που είναι δίπλα μου να πηγαίνει με τα δικά μου τα νερά και τρόπο ζωής? Ίσως να αρνιέμαι να μεγαλώσω. Κάποτε νιώθω ότι το αμόρε μου είναι πολύ μεγαλύτερος από εμένα με τον τρόπο που λειτουργεί. Υπερβολική και πρόωρη ωριμότητα?

Θα περάσουμε 7 μέρες μαζί διακοπές. Μόνοι. Ίσως αυτό αναζωπυρώσει την σχέση. Ίσως με κάνει να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά θέλω.

Καλές διακοπές σε όλους.


Υ.Γ. "When you are in Love you can't fall asleep because reality is better than your dreams."

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Wedding Proposal

Όλα έχουν επιστρέψει στην παλιά τους μορφή. Ηρεμία και πάλι. Δεν είναι ότι πετάω κιόλας στα σύννεφα, αλλά εντάξει...δεν αναζητώ ποτέ το τέλειο για να μην χάσω την πραγματικότητα.

Αλλά πείτε μου αν εγω δεν πρέπει να τρελλαθώ. Όπως ξάπλωσα ψες, τέζα στην κούραση, βλέπω το πιο όμορφο όνειρο...ότι μου έκαναν πρόταση γάμου.......αντιλαμβάνεστε τα χρώματα, η μουσική, η χαρά, τα αισθήματα γενικά όλα ήταν τέλεια...και ξαφνικά ακούω τον κύριο 50cent (βλ. ξυπνητήρι) να χτυπά αλύπητα.

Ευχαριστώ όσους ήταν στο όνειρο μου και χάρηκαν με την χαρά μου. Οσοι πίστεψαν σε μένα ότι ναι, μπορεί και να γίνει στα αλήθεια, κάποιος να μου κάμει πρόταση γάμου. Καλά μα γιατί κανένας εν μου είπε ότι....hellooooo εν φίλος σου εδώ και 12 χρόνια (had a flirt once). Σιγά να μεν σου κάμει πρόταση γάμου. Να του το πω άραγε?? Απλά την γνώμη του να ζητήσω... :P