Αλήθεια ή Ψέμα? Λύστε μου την απορία

Απορία: γιατί στο παιχνίδι Αλήθεια ή Ψέμα, η παρουσιάστρια Μανωλίδου τους λέει στο τέλος: 'Συγχαρητήρια ήσουνα ένας εξαιρετικός παίκτης!'

Εξαιρετικός σε τι? Έδειξε κανενας τις ικανότητες του στις γνώσεις του ή στην εξυπνάδα του??

Ενώ θα έπρεπε να λεει:
Συγχαρητήρια, είσαι ακόμα ένας μαλάκας που έγινες ρόμπα και έπιασες τον μήτα επειδή ένιπες ότι όντως έκλεψες που την μάνα σου για να πάεις να παίξεις κουμάρι

ή

Συγχαρητήρια, είσαι ακόμα ένας μαλάκας που έγινες ρόμπα, έπιασες τον μήτα και έχασες τους φίλους σου, την φιλεναδα σου και ίσως και την δουλειά σου. Καλή συνέχεια!

Εγώ, Αυτός και το Playstation3

Απαιτώ να μάθω ποιος ανακάλυψε το playstation και χειρότερα το pro! Μεν μου πείτε είναι γυναίκα επειδή δεν θα το αντέξω. (έτσι παράξενα συμβαίνουν)
Όποιος και να είναι φέρτε τον δαμέ μπροστά μου να του πω δκιο κουβέντες.

Εν γίνεται τούτο το πράμα. Αγοράζει το αμόρε το pro 2009. Όι πως τες προηγούμενες χρονιές εν τες ίσιεν. Περνά μια εβδομάδα τζε λαλεί μου πως εν τον άφησα μια νύχτα., όι να παίξει (γιατί παίζει επι καθημερινής βάσεως), αλλά να παίξει με τες ώρες. Τζαι απαντώ: είμαι γυναίκα χαλλόου σιγά να μεν σε αφήσω να κάμεις έτσι πράμα….

Ζηλεύκω το ps3. θέλω να το διαλύσω. Να του σπάσω τα μούτρα.

Εβαρέθηκα να ακούω για μάππες. Έπαθα ψύχωση. Heeeeeeeeeeeelp!

ΒΑΡΙΕΜΑΙ

ΔΕΥΤΕΡΑ ΧΑΣΜΟΥΡΙΕΜΑΙ
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΕΜΑΙ
ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΩΣ ΔΟΥΛΕΥΩ
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΚΑΤΑΡΡΕΩ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΙ - ΜΟΙΑΖΩ ΜΕ ΤΡΕΛΛΗΗΗΗΗ
ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ...
ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ

Questions:

Aναρωτιέμαι τι είναι αυτό που μετρά σε μια φιλία.
Τι είναι αυτό που κρατά μια φιλία για χρόνια.
Η πόσο τελικά ξέρουμε την φίλη που έχουμε δίπλα μας? Μήπως έχουμε παρεξηγήσει τον όρο φιλία ??
Ποιος είναι ο πραγματικός φίλος? Αυτός που χτυπιέται κάθε νύχτα στα κλαμπ μαζί σου ή αυτός που και μήνες να μιλήσετε ξέρεις ότι όποτε μα όποτε τον χρειαστείς θα είναι εκεί? Δυστυχώς δεν μπορούν όλοι να σκέπτονται το ίδιο και μη εγωιστικά.

Ο φίλος δεν είναι απλά αυτός που χαίρεται με την χαρά σου και σέβεται τις επιλογές σου. Είναι αυτός που θα σου κρατήσει το χέρι μέχρι το τέλος.

Και αυτό ισχύει όταν αλλάζεις τρόπο ζωής. Επειδή βρήκες έναν άνθρωπο στη ζωή σου που θέλεις να κρατήσεις είναι κακό? Δεν νομίζω ένας άντρας, να θέλει μια που να χτυπιέται μέσα στα κλαμπ 3 – 4 φορές την εβδομάδα και να πίνει. Και γενικά πιστεύω πως τέτοια συμπεριφορά θα μπορούσε να απωθήσει το άτομο που έχεις δίπλα σου. Όπως και να χει ο καθένας κάνει τις επιλογές του και οφείλει ο άλλος να το σεβαστεί.

Όλοι είναι φίλοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.

Γιατί;;

Πολλές φορές καθώς οδηγώ έρχονται άτομα από το ΚΕΝΘΕΑ και μου πουλούν το περιοδικό τους που στόχος του είναι η εκστρατεία ενάντια στα ναρκωτικά. Κάποτε με πιάνει το εγωιστικό μου και δεν αγοράζω, κάποτε ναι. Εγωιστικό επειδή κάνω και την εγωιστική σκέψη πως αν δεν θέλεις δεν μπλέκεις στα ναρκωτικά και είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους. Ή πάντα κατηγορούσα τις οικογένειες των ατόμων αυτών για την κατάντια των παιδιών τους.

Χθες συνόδευσα έναν παιδικό παλιό φίλο στην τελευταία του κατοικία και η αιτία ήταν τα ναρκωτικά. Χρόνια είχα να τον δω αλλά πάντα μάθαινα τα νέα του. Παντρεύτηκε έκανε ένα μωρό ( 4 - 5 ετών τώρα), και τους τελευταίους έξι μήνες ήταν καθαρός και δούλευε ενάντια στα ναρκωτικά. Ένας άσχημος οικογενειακός τους καβγάς οδηγεί την γυναίκα του στην εντατική-σε κωματώδη κατάσταση. Ένα μήνα μετά, τον βρίσκουν νεκρό από υπερβολική δόση.

Φαίνεται δεν άντεξε τις κατηγορίες ότι αυτός οδήγησε την γυναίκα του στον θάνατο - αφού αποφάσισαν οι γονείς της να την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα.

Ποτέ πια δεν θα κατηγορήσω – ούτε θα περιφρονήσω τα άτομα αυτά. Αυτό που μένει είναι ο πόνος και το γιατί. Και η μάνα που χθες το μόνο που ρωτούσε ήταν για ποιον από τους δύο θα πρεπε να κλάψει και ένα μωρό να ζητά τους γονείς του. Γιατί σαν κοινωνία επιτρέπουμε να γίνει αυτό;

Μια εκδρομή διαφορετική

Ξεκινούμε με το αμόρε για μια εκδρομή προς Κακοπετριά. Στην πορεία κάνουμε ένα διάλειμμα για τσιγάρο (πήγαμε με την μοτόρα). Και μου λέει έτσι ήρεμα και ωραία… «θα πάμε στο χωριό μου» … βλέπε παππούς γιαγιά και μητέρα του (I’ve already met his mom). Η χαρά μου απίστευτη αλλά φυσικά και δεν το έδειξα. Ωραία λέω και μέσα μου χίλιες σκέψεις όπως …. Πως γίνεται το αμόρε μου που δεν θέλει να ακούσει για σοβαρές καταστάσεις να με πάρει στο χωριό? Μήπως είναι κάτι συνηθισμένο γι αυτόν? εγώ ξέρω πως, ετόλμησες τζε επαρουσιάστηκες σε χωριό με κορούα/κοπελλούι ετέλιωσε είσαι χαρτωμένος.

Ξεφεύγω που τες σκέψεις και προχωρούμε προς το χωριό. Φτάνουμε μετά από μια ώρα διαδρομής. Αν δεν ήμουν εγώ πάνω στην μοτόρα είμαι σίγουρη θα την έκανε σε μισή ώρα. Good for him. Γνωρίζω την γιαγιά. Συμπαθέστατη. Ένιωθα τα βλέμματα της καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας (η πιο δύσκολη εξέταση είναι να σε εγκρίνουν τα ‘πεθερικά’). Ο παππούς δε, με κατέπληξε. Μου θύμισε τον δικό μου παππού, ομορφάνθρωπος, στητός σαν εικοσάχρονος, χαμογελαστός και δυναμικός. Μου έκαναν ξενάγηση στο διώροφο σπίτι και στην αυλή και μου είπαν ότι όταν θα κάνει τον σιουσιούκκο η γιαγιά νε με φέρει το αμόρε μου να δω πως φτιάχνεται.

θα έρτω και δεύτερη φορά? Τέλεια σκέφτομαι. Είμαστε σε καλό δρόμο. Ο παππούς από την άλλη με άφησε άφωνη. Μου δείχνει το κάτω ανακαινισμένο σπίτι και μου λέει ‘Απ’ όλα έχει εδώ. Έχει και ένα κρεβάτι για σας να έρχεστε όποτε θέλετε μάνα μου.

Ξαφνικά ο ήλιος έλαμψε περισσότερο….τα λουλούδια μύρισαν πιο ωραία…τα πουλιά κελαηδούσαν… η σούβλα έβγαλε τζιαλλο καπνό.....ΝΑΙ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΝΑ ΕΡΤΟΥΜΕ!!! (inner thought)

Μετά το φαγητό ο παππούς φτάνει στις αναμενόμενες ερωτήσεις. Πόθεν είσαι μάναμου κλπ. Αλλά καθόλου υπερβολικός στις ερωτήσεις.
Στην συνέχεια πάμε για προσκύνημα στο Μοναστήρι του Κύκκου. Τι οικογενειακά πράματα Θεέ μου. Εν άντεχα έτσι συγκίνηση.

Αναχωρώντας για Λευκωσία με παίρνει για ξενάγηση στο χωριό. Ωραία λέω μας είδαν και οι χωριανοί.

Στην επιστροφή, φάγαμε κουνουπάκια, αέρα και νερό επειδή ο καθένας καθάριζε το τζάμι του όποτε μας έβλεπε) Θυμάμαι μια φορά ήρθε πάνω μας και ένα αποτσίγαρο.

Σκεφτόμουνα πόσο ωραία πέρασα και ότι είμαι τυχερή που έχω έναν άνθρωπο σαν το αμόρε μου δίπλα μου.

Στην συνέχεια μαθαίνω ότι ήμουν η πρώτη κοπέλα που πήρε στο χωριό….

Απένταρη ξανά

Πως τα καταφέρνω και μια ζωή μένω απένταρη που τις 15 του μήνα δεν ξέρω.

Κάθε αρχή του μήνα κάμνω μια λίστα με τα expenses μου. Δάνειο Αυτοκινήτου, δάνειο διακοπών(επιβάλλεται αφού δεν φυλάω), νυχού, πεζίνα. Τα βασικά εν τούτα.

Άλλα: ασφάλειες (που παίζω πελλόν και πλερώνει ο παπάς), car service, dentist, Gynecologist.

Δεν βγαίνω πλέον σχεδόν καθόλου, δεν πίνω. Πάω για τα καφεδάκια μου και φυσικά ταβερνάκια και ξένες κουζίνες πάντα σε λογικά πλαίσια.

Επιβάλλεται ψώνια κάθε μήνα. ενα εκατοστάευρο (πολύ ταπεινό ποσό για ψώνια)

Έχω ένα πρόβλημα όμως. Αντί να παθαίνω όπως την πελλή για κομμωτήρια, γυμναστήρια, σπα και ψώνια αμέτρητων ωρών στα καταστήματα....παθαίνω κρίση όποτε πάω σε περιπτερο και φαρμακείο.

Τρελλαίνομαι να καθομαι να χαζεύω όλα τα είδη από: περιοδικά, καφέδες, cd's, πίσσες, κάρτες, βιβλία κλπ. Οι περιπτεράδες της γειτονιάς μου εμάθαν με κυριολεκτικά. Ξέρουν ότι πρώτα με το που θα μπω θα προχωρήσω στο ψυγείο παίρνοντας ένα Κύριο Καφέ (mr. Brown θεϊκός καφές) με γάλα και ζάχαρη. Μετά προχωρώ στα καλλυντικά όπως κρέμες σώματος, wet tissues-i just love them- σαμπουάν κλπ.

Συνέχεια προς τις σερβιέττες. ουαο έφκαλεν καινούρια η every day, ουου ιντα ωραίες τουτες οι invisible freshness! Και επιστρέφω πάντα στην ίδια σκέψη: όταν θα κάμει λίστα η μάμα σου γράψε τζαι τες σερβιέττες τζαι κανεί. Ναν καλά ο παπάς, που μου αγοράζει ακόμα. Συνεχίζω με περιοδικά...τι δωράκια έχουν, ποιαν ανορεξική έχουν εξώφυλλο, τι έχει το cosmopolitan και αρέσει τόσο πολύ στην μουζούρα 2.

Φτάνω στο ταμείο......πίσσες πολλές πίσσες....σοκολάτες...πολλές σοκολάτες...αναπτήρες ου τι ωραίοι αναπτήρες (οκ ποτέ δεν αγοράζω αναπτήρες-κλέβω απο τις μουζουρέλλες μου)

πίανω, πιάνω, πιάνω...πληρώνω, πληρώνω, πληρώνω. Φεύγω και όταν φτάσω δουλειά...γαμώτο εξέχασα να πιάσω τσιγάρα (ένας νόρμαλ καπνιστής εν τα ξεχάνει)

Στο φαρμακείο η κατάσταση χειροτερεύει...αφορμή βοήθα με να πιάσω φάρμακο των φακών και φέυγω με ένα λογαριασμό 100 ευρώ.

Tελικά ξέρω γιατί μένω απένταρη...(I lied at the beginning of this post)

Σήμερα σηκώθηκα και λέω η κατάσταση αυτή πρέπει να σταματήσει. Έμπορω άλλο να μου λαλεί o daddy ότι είμαι ανεύθυνη. A friend - Colleague of mine prepared for me 5 envelopes indicating the date of every monday in September. She told me to separate my salary in these envelopes and have a maximum spending amount of 30 - 40 euro for every week. in each envelope. With this method including my basic expenses i can save up to 200 - 250 euro per month.

am very optimistic about it

Any more ideas?

Childhood

Επεθύμησα...

- τα γαριδάκια του πιιιιιιπ (σιγά να μεν καμω διαφήμιση) που αγόραζα που το περίπτερο στα 5 μου τζαι ήταν 5 σεντ
- την νουτελλούα που είσιε έναν ινδιάνο έξω (οξά ήταν κορούα?) πρέπει, επειδή εισιεν έτσι φτερό πάνω στην κκελλέ.
- Τον παπά μου να κόφκει λίρες που το δέντρο όπως έλαλεν τζαι να μου διά κάθε μέρα πόκετ μάνι.
- Τα παπούτσια μου τα L.A. GEAR που ανάφκαν τζε λαμπούες. Τα φορούσα μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και φυσικά πιο πολλά νύχτα.
- τα ππιριλιά τζε τα στρατιωτούθκια που επαίζαμε στην αυλή τηs γιαγιάς μου
- την φέττα ψωμί (βλ. κόρτα) πατωμένη με ζάχαρη τζε μαργαρίνη(η μαργαρίνη με το ξανθό αγοράκι) ένα πράμα να θυμούμαι τα packages...
- τις μοίρες καρπούζι που ετρώαμε γυρώ που την λεμονιά τζε εγινούμασταν χτιτζιον τζε εκολλιτσιαζαμε
- τον παππού μου που μας έφερνε φοινίτζια που τες αραπιές

Δεν θα ξεχάσω

- την μάνα μου που μας εβούραν με τες κουτάλες τες ξύλινες να μας δέρει. Πάντα με επιτυχία.
- τον παπά μου που απλά έφκαλλεν την ζώνη. Με να βουρήσει με τίποτε. Εξαφανιζούμασταν και τέλος καλό όλα καλά.
- την γιαγιά μου που έβαλε μου την κουβέρτα που πάνω μου ενώ είχα 40 πυρετό, επειδή έκλαια.
- το σαραβαλάκι της μάνας μου που έρκετουν κλαμένη καθε μέρα επειδή το πιιιιιπ (σιγά να μεν καμω διαφήμιση) άφηνεν την στον δρόμο. (μάλλον δυσφίμηση θα κάμω)
- ο γύρος με πολλή ταχή που τον ΠΑΛΑΟΝΤΑ βλ κέννετυ (κάμνω διαφήμιση)
- το φαρίν λακτέ
- την μοτορούα του παπά μου που εκαθούμαστανμε την αρφή μου να παμε σχολείο. στα ανήφορα εκατεβεναμεν για ένα κούντημα ώσπου να ξαναψει. Στο κατήφορο δε, ήταν μεγάλη η χαρά μας.
- το λεωφορειάκι του νηπειαγωγείου και την αμμοδόχο στην αυλή
- τον αγαπημένο μου παιδίατρο
- ότι την ζωή μου την χρωστάω στον παππού μου και σε ένα γιατρό στην Λεμεσό. (granppa inisted on visiting him and in matter of hours I was out of the coma situation)

θα μπορούσα να γράψω βιβλίο αλλά είπα να σημειώσω μερικά. Excuse my spelling mistakes

Διακοπές 4 ever

Part 1
Οι διακοπές έχουν τελειώσει. Ανανεώθηκα, ηρέμησα, κοιμήθηκα, εκτονώθηκα, κολύμπησα, γέλασα…ευτυχώς δεν έκλαψα.
Με το αμόρε μου περάσαμε πανέμορφες στιγμές στην Πάφο, Ένιωθα απλά ότι μόνο εμείς υπήρχαμε. That’s the whole point right?
(σημαντικό: ένας κολλητός του αρραβωνιάστηκε και ένα ζευγάρι φίλοι του που απλά είναι μαζί 7 χρόνια, περιμένουν παιδί) πέραν από την χαρά για τα παιδιά, αντιλαμβάνεστε πως η πρώτη μου σκέψη ήταν, άτε επιτέλους συγκινηθεί και ο δικός μου. Μπα..

Part 2
Συνεχίζω τις διακοπές μου με τις μουζούρες. Προορισμός; Αγία Νάπα φυσικά Έβγαζα ρούχα από την μεγάλη τσάντα και τα έβαζα στη μικρή. Διακοπές με μουζούρες σημαίνει κούραση, γέλιο μέχρι σκασμού, αϋπνία, πόνος στα πόδια από τον πολλή χορό, ποτό και μεθύσι.

Πάμε στα apartments. Ξεκούραση μέχρι το βράδυ, γκρίνια, ύπνος, φαί, τσιγάρο. Με δυσκολία καταφέραμε και ετοιμαστήκαμε για Black n White κατά τις 2.
Δεν σταματήσαμε να χορεύουμε όλο το βράδυ. Ένας καλός Λεμεσιανός σιεσοευρωπούλλης…μας κέρασε του κόσμου τα σφηνάκια. Ποτό δεν χρειάστηκε να παραγγείλω καν αφού με πιάσανε λίγο τα σφηνάκια. Honestly ήταν ο πρώτος άντρας που δεν είχε κάτι πονηρό στο νου του. Ένα μεγάλο μπράβο. Ούτε να μας παίξει τον γκομενιάρη, ούτε να σύρει σπόντες, σάχλες κλπ. Κύριος.

Μέχρι να περπατήσουμε προς το διαμέρισμα, εμιλήσαμε ούλλου του κόσμου. Αστεία γέλιο κλπ. Πάντα σεμνά. Αλλά το μίνι μέχρι το λαρύγγι απαραίτητο. Η μουζούρα ένα σκνίπα στο μεθύσι. Βλέπετε post δείξε μου τον φίλο σου. Η μουζούρα δύο…χωρισμένη. βλ. επίσης post δείξε μου τον φίλο σου.

Part 3
Επόμενη μέρα μας βρίσκει σε ταβέρνα στην Δερύνεια για να φάμε κλέφτικο. Ο μαγαζάτορας είπε ότι ψάχνει νύφη για ένα παιδί που δουλεύει εκεί. Το παιδί το πλούσιο με τα χωράφκια δεν έιχε πάει ακόμα δουλειά. Προτείναμε της Μουζούρας 1 να δώσει το τηλ της. Στο κάτω κάτω τι είχε να χασει??

Το βράδυ πάμε να τον βρούμε μαζί με την παρέα του. Στον δρόμο κάναμε προβλέψεις για το πώς θα μοιάζει.Μας είπε να τον βρούμε σε γνωστό μπαράκι της Αγίας Νάπας, βλέπε high class bar. Με το που τον βλέπουμε αυτόν και την παρέα του…κόκαλο εμείς…

Μια κκελλέ πιο κοντός που την φίλη μας, μαλλί καρέ, κασιασμένο, παπούτσι χτιτζιόν σαννα τζαι ήρτεν που τα χωράφκια του τζινη την ώρα. Επιμένω όμως φιλενάδα…ότι χωρίς τα πιο πάνω ο άνθρωπος εθωρκετουν με λλίην προσπαθεια. Η δε φίλοι του, επιτυχία..εβλέπαν μας που πάνω ως κάτω σαννα τζε ειπαμεν τους ότι ήμασταν βραζιλιάνες, ρωσσίδες, ότιδήποτε. Hello από Λευκωσία είμαστε. Σιγά το πράμα…

Επιναν την Σμιρνόφ με το καλαμούδιν και επήαν να δούν και τον Ρουβά και άρεσε τους κιόλας. Ελαλούσαν το με ένα ενθουσιασμό. Το μόνο θετικό είναι ότι εκάμναν αστεία και εμιλούσαν μας σαννα και μας ξέρανε για χρόνια. Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά από τα γύρω χωριά σε κάνουν να νιώθεις φιλόξενη. Ήπιαμε τα strawberry daquiri μονορούφι. Εξαφανιστήκαμε.

Part 4
Επόμενος προορισμός μας Black n White. Μετά δεν ξέρω πως και γιατί με πείσανε να πάμε πλην 2 . Εμένα τζιμέσα φακκά μου. Απλά δεν μπορώ να είμαι Αγία Νάπα και να πηγαίνω σε τόπους που βρίσκεται όλη η Λευκωσία. Φτάνουμε εκεί γύρω στις 330 και ο κόσμος έξω να περιμένει με μιαν αγωνία άμπα τζε εν τους βάλουν μέσα στο πιο τέλειο high class κλαμπ. Έλεος δηλαδή. Άρχισα να γίνομαι σπαστική. Σιγά να μεν κάτσω να καρτερώ να μπω τόση ώρα. Ευτυχώς στα 5 λεπτά βρήκα ένα γνωστό μου και μπήκαμε.

Ο κόσμος πατάς με πατώ σε τζαι πίττα στο ποτό. Ευτυχώς που το πρόγραμμα ήταν καλό. Αλλά εν μου έφτιαχνε την διάθεση. Είχα ύφος και στάση που πάντα περιπέζω να τα βλέπω σε άλλες. Ναι ναι στες Λευκωσιάτισσες. Τι να κάμουμε, Έχουν μας για ξινισμένες. Οι πιο πολλές έτσι ενι πάντως. Οι μουζούρες όμως ποτέ. Εμείς τα σπάμε μέχρι πρωίας και δεν υπολογίζουμε κανένα. Ακόμα και ο Λεμεσιανός είπε μας ότι πρώτη φορά εγνώρησε έτσι Λευκωσιάτισσες. Λεμεσιανός - σι πουα. Αλλά το βράδυ εκείνο με τίποτα δεν μπορούσα.

Το αποκορύφωμα ήταν όταν πήγαμε τουαλέτα. Βλέπω μια φάουσα πλάσματα πάνω να στέκουνται και να τρώνε. Λαλώ της φίλης, μα τι κάμνουν τούτοι δάμε; Διάλειμμα;
Όχι μου λέει τρώνε κούπες, πουλάνε εδώ. Έμεινα τα. Μα τούτοι λαλώ μέσα μου εν οι high class; Κούπες ρε παιδκιά? ?Εμασουλούσαν τζε ελαδκιάζουνταν όπως τα μωρά.

Γιατί να μεν ψήνουν σιταροπούλες στα κάρβουνα? Ευρωπαϊκές τζιολάς που εν κολλούν στα δόντια.

Φεύγουμε κατόπιν ανυπόφορης ιδιοτροπίας μου. Σοβαρά έτσι παραξενιές εν τες κάμνω αλλά…ήταν πέρα των δυνατοτήτων μου.

Φάνω στο συμπέρασμα για τα αίτια παραξενιάς μου.
Επόνουσαν τα πόδκια μου που την προηγούμενη νύχτα .Οι κάλλοι μου εφτάσαν ως πάνω στες κούπες.
Επείνασα
Επεθύμησα το αμόρε μου
Εν ήπια να γίνω σκνίπα να μεν με κόφτει. 2 ποτά θα ήθελα όι παραπάνω.
Ο κόσμος που επαιρνούσε που δίπλα μου τζε επατουσεν με.
H Λευκωσία που είδα προσπαθώντας σε διακοπές να την αποφύγω.

Part 5
Επόμενη μέρα. Θάλασσα και επιστροφή στην Λευκωσία. Σπίτι με το αμόρε. Αμήν.

Σούλλα μου είσαι ένα αστέρι.
Νυχτερίδα μου τι θα κάμουμε πόψε? Ακορντεόν

Is this happiness?

Προβληματίζομαι τον τελευταίο καιρό γενικά το πως αλλάζει η ζωή μας, οι προτεραιότητες μας, ή ακόμα πόσα θα θυσιάζαμε ή θα αλλάζαμε για κάποιον που αγαπάμε.

Εγώ γενικά πάντα στις σχέσεις μου έδινα όσα πιο πολλά μπορούσα. Κέρδισα, έχασα, έκλαψα, γέλασα. Αλλά πιο πολύ πόνεσα. Υπάρχουν καταστάσεις τις οποίες έζησα που άλλες στην θέση μου ίσως να μην τα άντεχαν. Εξαρτάται βέβαια πάντα από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.

Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως έδινα προτεραιότητα σε άτομα που δεν άξιζαν και μου έκαναν την ζωή ποδήλατο. Επέμενα όμως και έλπιζα πάντα για το καλύτερο. Πάντα άφηνα ένα καλό να νικά τα χίλια κακά που υπήρχαν.

Τώρα με το αμόρε μου, εδώ και έξι περίπου μήνες ζω την απόλυτη ηρεμία αλλά όχι απαραίτητα την απόλυτη ευτυχία. Κάποτε με ενοχλεί…ίσως με φοβίζει…Ενώ όλα είναι φυσιολογικά.

Δεν είναι η σχέση που λέμε μας ανεβάζει στα σύννεφα. Χωρίς εκπλήξεις, γλυκόλογα πρωτοβουλίες κλπ. Εγώ είμαι αυτή που κρατάω την σχέση. Αυτός εναντίον γάμου (προς το παρόν). Εγώ από την άλλη έχω παρανοήσει. Υπό κανονικές συνθήκες θα έφευγα. Απλά έχω φτάσει σε μια ηλικία που δεν μπορώ να περιμένω τον μεγάλο έρωτα. Υπομένω και επιμένω.

Φτάνω σε μια απορία. Ζητούσα πάντα αυτή την ηρεμία στη ζωή μου. Αρκετά ταρακουνήθηκα έγινα όπως τον αφρό του φραπέ. Την βρήκα. Ήθελα σεβασμό. Τον βρήκα. Αν και ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται.
Συνεχίζω όμως να θέλω τα έξω μου, τις τρέλες μου τις καλοκαιρινές (και δεν εννοώ άτιμες τρελλίτσες) u know all mouzoures drink to get drunk, go to the sea, have fun etc.

Μήπως τελικά δεν είμαι έτοιμη για συμβιβασμούς και αλλαγή στη ζωή μου και στα πράγματα που έκανα μέχρι τώρα? Είμαι τόσο εγωίστρια που να θέλω το άτομο που είναι δίπλα μου να πηγαίνει με τα δικά μου τα νερά και τρόπο ζωής? Ίσως να αρνιέμαι να μεγαλώσω. Κάποτε νιώθω ότι το αμόρε μου είναι πολύ μεγαλύτερος από εμένα με τον τρόπο που λειτουργεί. Υπερβολική και πρόωρη ωριμότητα?

Θα περάσουμε 7 μέρες μαζί διακοπές. Μόνοι. Ίσως αυτό αναζωπυρώσει την σχέση. Ίσως με κάνει να συνειδητοποιήσω τι πραγματικά θέλω.

Καλές διακοπές σε όλους.


Υ.Γ. "When you are in Love you can't fall asleep because reality is better than your dreams."

Wedding Proposal

Όλα έχουν επιστρέψει στην παλιά τους μορφή. Ηρεμία και πάλι. Δεν είναι ότι πετάω κιόλας στα σύννεφα, αλλά εντάξει...δεν αναζητώ ποτέ το τέλειο για να μην χάσω την πραγματικότητα.

Αλλά πείτε μου αν εγω δεν πρέπει να τρελλαθώ. Όπως ξάπλωσα ψες, τέζα στην κούραση, βλέπω το πιο όμορφο όνειρο...ότι μου έκαναν πρόταση γάμου.......αντιλαμβάνεστε τα χρώματα, η μουσική, η χαρά, τα αισθήματα γενικά όλα ήταν τέλεια...και ξαφνικά ακούω τον κύριο 50cent (βλ. ξυπνητήρι) να χτυπά αλύπητα.

Ευχαριστώ όσους ήταν στο όνειρο μου και χάρηκαν με την χαρά μου. Οσοι πίστεψαν σε μένα ότι ναι, μπορεί και να γίνει στα αλήθεια, κάποιος να μου κάμει πρόταση γάμου. Καλά μα γιατί κανένας εν μου είπε ότι....hellooooo εν φίλος σου εδώ και 12 χρόνια (had a flirt once). Σιγά να μεν σου κάμει πρόταση γάμου. Να του το πω άραγε?? Απλά την γνώμη του να ζητήσω... :P

Μόλις Χώρισα

Διαφορετικό ξύπνημα, φαγητό μηδέν, νεύρα μπορώ να πω δεν έχω. Δεν αντεξα άλλο έπρεπε να δώσω τέλος. όχι οριστικό. θα δείξει. Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε ουσιαστικό πρόβλημα. Ουτε καυγάδες, ούτε τιποτα κάτι τέτοιο. Η σχέση που θα ήθελε οποιοσδήποτε. Αλλα σε μένα κάτι έλειπε...ίσως επειδή ήταν όλα ήρεμα. κάποτε και η ηρεμία με ταράζει. Ήθελα απλά λίγη παραπάνω ένταση, τρέλλα, αυθορμητισμό, εκπλήξεις.... Μπορεί και να έχω εγώ πρόβλημα...Δυστυχώς από αλλού περιμένω τον έρωτα και από αλλού μου έρχεται...Η σύγχηση μου κρατά παρέα...



Σας φιλώ

OK officially επέθανα που την κούραση. Μετά από 2 μέρες σκληρής δουλειάς (2 more left) εκατάλαβα πόσο χώρκατοι εν οι γιατροί μας και πόσο αβάττατζιες είναι.
Ότι είχε προγραμματισμένο δεν άρχισε ποτέ μα ποτέ στην ώρα του.Ανοργάνωτοι. Οκ δύσκολο να καταλάβετε τι κάμνω αλλά τζε να ξέρατε εν θα καταλαβαίνατε τι περνούμε. Θέλω να πάω σπίτι μου. Τζε πόση ώρα να θωρώ τη θάλασσα τζε να με θωρεί. Κάμνω της τα γλυκά ματάκια. Σημερα εκάμναν άλλοι τα γλυκά ματάκια. Φκαίνω στο μπαλκόνι και είχε 2 νεαρούς, έπιασεν τους η όρεξη μεστην θάλασσα που το χάραμα με την γαριλλούδα στο μάτι. Παίζουν με τον πόνο μας. Εξέχασα πως εν Σάββατο τζε κόσμος εν χαλαρός. Τζε έπιανα τζε το αμόρε που τες οχτώ. Hellooo ο κόσμος τζοιμάταιιιι. Whatever…ελπίζω να έχετε όλοι ένα καλό καλοκαίρι και να ζείτε every moment.

Νέα βιβλία που αγόρασα στα ελληνικά και είμαι περήφανη. Πάντα προτιμούσα στα αγγλικά επειδή η μετάφραση δεν είναι ποτέ οκ. Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, και ο Ξένος.

Να μου προσέχετε….Θα τα πούμε sooon.

Τωρά είδα πόσες μέρες εχει να γράψω....αλλά χρόνος μηδέν. Kαι το παραπάνω άγχος μου... να μην μπορώ να διαβάσω, να σχολιάσω, να γελάσω με τα αγαπημένα blogs. Με έχει φάει η δουλειά κυριολεκτικά.

Καταδικάζουμε αυτόν που δολοφόνησε τον Νίκο Σεργιανόπουλλο και ακόμα παραπάνω την Ρουμάνα που σκότωσε το νεογνό της. Αλήθεια τι δικαιολογία είπε; Λείπω λόγω δουλειάς και δεν έχω χρόνο για τηλεόραση.

missed my amore and my mouzoures pou den xanoun apo thalassa kai go den xano computer, idiotropous apo kai apo ekei....love you lots....XXXX

Εγώ πότε θα γίνω μάνα;;

Πως να το αντέξω όταν το αμόρε μου λέει ο γάμος και το μωρό είναι πολύ μακρυά για αυτόν;;;
Καλά χέστον γάμο...ένα μωρό όμως;;; Και το παίζω και open minded: αν έρθει ένα μωρό δεν θα σε αναγκάσω να είσαι εκεί κλπ ... οκ εν το εννοώ... ουφ εν παω καλά...

βλέπω μωρά στον δρόμο και κάμνω σαννα και ενε ξαναείδα μωρό να παίζει, μωρό να κλαίει, να πέφτει χαμέ, να τσιρίζει κλπ

Μήπως έχω πρόβλημα;;;

Back to white

Σας γράφω από το νέο μου γραφείο. Νέο - σχετικό. Κάνω τα ίδια πράματα που έκανα πριν 2 χρονια και με τα ίδια άτομα. Κάνω υπερωρίες, δεν σηκώνω κκελλέ που το γραφείο αλλά το απολαβμάνω. It feels like home.

Κάτι άσχετο αλλά πρέπει να σας παιδέψω λλίο

1 BUS
7 WOMEN
EACH WOMAN HAS 7 BAGS
EACH BAG HAS 7 CATS
EACH CAT HAS 7 KITTENS

Q: HOW MANY LEGS ARE IN THE BUS?

PS. NOOOO THE DRIVER'S LEGS ARE NOT INCLUDED

ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ...

Σου εύχομαι αγάπη μου Χρόνια Πολλά…

Χρόνια Πολλά όμως πάνω ψηλά μαζί Του…και είμαι σίγουρη θα σε προσέχει…γιατί εμείς κάπου αδυνατίσαμε και χάσαμε τον έλεγχο….Έζησες όμως όπως ήθελες….τα έζησες όμως πολύ γρήγορα και πολύ γρήγορα μας έφυγες. Θα έρθω σήμερα να σε επισκεφθώ και να σου φέρω λουλούδια. Το ξέρεις ότι είμαι πάντα εκεί. Και πάντα εσύ να μου κρατάς το χέρι και να μου λες πως δεν θα αφήσεις κανένα να μου κάνει κακό…

Σαν να μην πέρασε μια μέρα…

Κάποια μέρα θα τα πούμε από κοντά….

Σε αγαπώ πάντα…

ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΤΡΩΜΕ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ;;;

Βρισκόμασταν σε ένα εστιατόριο με το αμόρε και την μουζούρα ένα μεταξύ γνωστών και αγνώστων. Κανονίσαμε οι τάξεις ξένων γλωσσών για φαγητό. Εννοείται και η ξένη η κουζίνα που θα δοκιμάζαμε. Καθίσαμε με ένα ζευγάρι μεσήλικες, ο άντρας Κύπριος και η γυναίκα του Μεξικανή. Στα πρώτα πέντε λεπτά η απόλυτη σιωπή. Μετά από αυτά τα υπέροχα πέντε λεπτά αρχίζει η χορωδία να παίζει. Ο μεσήλικας φρόντισε να μας κρατήσει παρέα - πονοκέφαλο για τις επόμενες 2 ώρες.
- Μην πίνετε άλλο ποτό και θα φέρει πολλή φαί
Χαμογελούμε ευγενικά.
Τι το θέλαμε και εμείς το χαμόγελο;… Αρχίζει να μας μιλά για το κάθε άσχετο και πάντα μεγαλοφώνως που αν κρατούσε τηλεβόα δεν θα ακουγόταν τόσο. Η αρχική απορία μας: Είναι τρελός; Μπααα Είναι μεθυσμένος; κιόλας; Μπααα
Όχι απλά πολυλογάς – φωνακλάς. Μας φώναζε, γιατί το μιλούσε δεν ταιριάζει σε αυτή την περίπτωση, για οτιδήποτε του κατέβαινε στο κεφάλι. Θέματα: Σπουδές, φαγητό, ταξίδια, φαγητό, τεχνολογία, φαγητό, τσιγάρο, φαγητό και πολλά άλλα που από ένα σημείο και μετά σταματήσαμε να ακούμε. Το κύριο θέμα, το φαγητό: ‘Μα τι εν τούτα που μας φέρνει σιόρ, εμείναμε νηστητζιοι, (αλλά πριν ήξερε ότι θα έφερνε πολλή φαγητό), τζε εν επίαμεν στον παρέα μου το ταβερνιάρη να φαμεν με δέκα ευρώ τζε αμαν λείψει τζαι το φαί μαϊρέφκει τζε κανένα σιύλλο,(κινέζος αλωπος ο παρέας). Σημείωση ότι έρχονταν οι μεζέδες, έβαζε άδειαζε ότι έμενε και αν δεν του άρεσαν τα δινε στη γυναίκα του(περίπτωση σπανιότατη). Εμείς επιμέναμε στο χαμόγελο. Να με κουντά η μουζούρα και να κουντώ το αμόρε. Επανέλαβε 25 φορές τον παρέα τον χουβαρτά τον ταβερνιάρη. Την γυναίκα του ολόκληρο βράδυ δεν ακούσαμε την φωνή της. Καθόταν η καιμένη ήσυχα και έτρωγε ότι απέμενε. Η φίλη μουζούρα ενάντια στον μεσήλικα πήρε τα ηνία. Έρχονταν οι μερίδες και έδινε της γυναίκας κρυφά από τον κύριο. Έβρισκε ευκαιρία όταν επορόνετουν πολλά με την κουβέντα που ελάλεν. Και άλλη βλαμμένη η γυναίκα έδινε του τα να βάλει πρώτος. Αλώπος εσκέφτετουν τζε τζίνη τον παρέα τον ταβερνιάρη.
Το τοπ της βραδιάς. Βρήκε η γυναίκα του μια φίλη και επιτέλους μίλησε. Έπιασε την κουβέντα αλλά και να θέλαμε να τις ακούσουμε η φωνιτική πρήχτικη υπόκρουση δεν μας άφηνε και ξεπετιέται η ατάκα της βραδιάς
« η γενέκα μου επολλομίλησε σήμερα. Ενεβαλεν γλωσσα μεστο στόμα της!!!»
Ένα παγωμένο χαμόγελο ζωγραφίζεται στα πρόσωπά μας. Δεν ήμασταν σίγουροι αν ακούσαμε καλά…και ο τύπος συνεχίζει άλλο θέμα αμέσως, για Τούρκους και Κυπρίους που εννοείται δεν ήταν για γέλια αλλά αρχίσαμε χάχανο και αυτός νόμιζε πως ήταν για τα λεγόμενα του. Καλάν ενεκατάλαβε τα γέριμα τίποτε; όϊ αφού επέμενε να μιλά για πολέμους. Σηκωνόμασε με την μουζούρα πάμε τουαλέττες διπλωθήκαμε στα γέλια μέχρι που έτρεξαν τα ματόκλαδά μας. Επιστρέφουμε πλερώνουμε, ακούσαμε για ακόμα μια φορά πως το φαγητό ήταν λίγο και αποχωρούμε με την κκελέ καζάνι.

- Σε καμία περίπτωση το συμβάν αυτό δεν πρέπει να ληφθεί ως κοινωνικότητα. (ο άνθρωπος ήταν χώρκατος και αμπάλατος
- Η μεξικανή αντέχει τον εδώ και 40 χρόνια τζε εν τον έπαιξεν ακόμα
- We are still proud for being Cypriots ( we have seen worst) αλλά τούτος ήταν ανυπόφορος
- Η ευγένεια δεν είναι απαραίτητη σε τέτοιες περιπτώσεις

Πότε εννα πάμε στον παρέα κινέζο – σκυλλοψήστη;;

ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;

Πάντα είχα απορία για το συγκεκριμένο σλόγκαν. Δεν ξέρω ποια η άποψή σας.

Άμα δηλαδή την βρίσκεις με δυο τρία άτομα και έχετε τα ίδια ενδιαφέροντα σημαίνει είσαστε οι ίδιες; Και πρέπει να κρινόμαστε ανάλογα με το ποιες είναι οι φίλες μας;

Χαρακτηριστικά Μουζούρας φίλης 1: Γλυκύτατο πλάσμα συμπαθέστατο. Δεν χαλά ποτέ χατίρι για εκείνους που αγαπά. Κάποτε αρκεί να μιλήσει αλλα άμαν μιλήσει πεθανίσκει σε που το γέλιο. Αλλά μην την κόψεις σε φάση αϋπνίας, πονοκεφάλου και πονόκοιλου. Τα συνηθισμένα που την πιάνουν εναλλάξ. Δευτέρα κοιλιά, Τρίτη πονοκέφαλος, Τετάρτη άντε πάλι πονοκέφαλος. Είναι λοιπόν οι φάσεις που πρέπει να είσαι καλή μαζί της και να της συμπεριφέρεσαι σαν να και είναι μωρό που μπουσουλάει ακόμα. Κάθε μήνα αλλαγή κτενίσματος και κουρέματος.
Δεν τρέχει με το αυτοκίνητο (σπάσιμο νεύρων βλέπε highway). Ποιος είπε ότι ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου; Ψέματα!!! Η τηλεόραση είναι!! Μην τυχόν και βρεθείς σπίτι της για παρέα. Σας το εγγυώμαι θα έχετε άποψη για οτιδήποτε παίζει, από ζώα, φυτά, western σειρές, Mickey mouse, αστυνομικές κυρίως σειρές (το καλύτερο της), αλλά αν πέσει και σε κανένα έργο μαυρόασπρο που οι ηθοποιοί εν μακαρίτες και οι φωνές τους τρίζουν που τον κακό ήχο δεν θα πει όχι. Και γω η ΠΑΡΕΑ κάθομαι, διαβάζω περιοδικά, χασμουριέμαι, τρώω, καπνίζω μέχρι που το ματόκλαδο αγγίξει χάμω και αναγκαστικά πάω hm!!! Από γενικές γνώσεις σκίζει. Ότι απορία έχω την ρωτώ. Η λατρεία της να οδηγά με τις ώρες. Είναι το taxi girl της παρέας. Ιδρώνει ακόμα και -3 βαθμούς θερμοκρασίας και κατεβάζει 3 λίτρα νερό την ημέρα. Και την νύχτα στο έξω άμα λάχει το αντίστοιχο σε ποτό.


Χαρακτηριστικά Μουζούρας φίλης 2
Η πριγκίπισσα της παρέας. Με το που την γνωρίζεις βλέπεις ένα τρυφερό πλασματάκι, άκακο - (Κουχου κουχου), χαρωπό. Όχι πως δεν είναι. Με το που την επείραξες όμως κακή σου μοίρα. Η πονηράδα της πιάνει πουλιά στον αέρα. Αρρωστά κάποτε αλλά όπως και να είναι το έξω εν χάνει ποτέ. Το μαλλί πάντα ισιωμένο και δεν μας αφήνει ποτέ να δούμε το άφρο φυσικό μαλλί της. Δεν θέλει αγάπες και σούξου μούξου από τες φίλες της. Έτσι μελό φακκούν της. Οδηγά επικίνδυνα. Αν σας πει το αντίθετο είναι ψέμα!! Μην της μιλήσεις όταν μαλώσει με τον φίλο της. Θυμίζει κάτι από Ζέτα Μακρυπούλια στο Μόλις Χώρισα αλλά το έξω εν χάνει ποτέ. (repeat twice). Μισά στην κυριολεξία τα μωρά (εκτός της οικογένειας της) και τα ζώα συμπεριλαμβανομένου και μερικούς ανθρώπους. Κάθε φορά λαλεί μου: κάμω δίαιτα και κοιτάζω να δω πόσο λίπος έσιει πίσω που τα αφτιά της. Πίνει κρασί άσπρο. Και άμαν βγούμε έθελω να μου κοντέφκει. (I hate wine). Άμα πιει τζαι λλίο παραπάνω τζ έσιει ενοχλητικούς γυρώ μας, λαλει τους ότι είμαστε λεσβίες. τζαι εν καταλάβει ότι τούτο ανάφκει τους τόππουζους παραπάνω.



Χαρακτηριστικά Real Μουζούρας φίλης (meaning me): Καλή με τους καλούς άμαν το επιτρέπει η διάθεση μου. Παίζω την έξυπνη στο δρόμο, ξιτιμάζω, και κάποια μέρα θα τες φάω άγρια. Στριμμένη ώρες ώρες, μέρες μέρες. Η ειρωνεία είναι η καλύτερη μου φίλη. Αμαν μου μπει κάτι μεστον νου θέλω το που τα εχτές. Μια ζωή τρώω την κκελλέ μου με τους αισθηματισμούς μου και τους μαλάκες που κουτουλώ πάνω. Αν κουτουλίσω στο αμόρε που έχω τωρά εννα γίνω καλόγρια τζ κανεί. Οδηγώ λλίον άτσαλα, αλλά αμαν βουρώ εν η ζωή μου. Όσες φορές χτύπησα το αυτοκίνητο μου ήταν σε κολώνες και παρκινγκ. Αν δείτε κάπου το αυτοκίνητο σας κτυπημένο...φταίω εγώ. Μεθώ με το που εννα πώ την λέξη ποτό. Άμαν πιω τι γίνεται: Σε περίοδο χωρισμού πιάνω το κλάμα τζαι ένα τηλ τον πρώην. Σε περίοδο σχέσης χασκογελώ αλλά μπορεί τζ να πιάσω πάλε το κλάμα για τζείνα που επέρασα. Την επόμενη ξυπνώ τζαι βάλλω τα με τον εαυτό μου επειδή έσιει πολλά πιο σοβαρά πράματα η ζωή. Λατρεύω τους σκύλους. Με έχουν πιάσει τα μητρικά ένστικτα εδώ και 3χρόνια. Βλέπω συνέχεια όνειρα ότι έχω μωρό. Το σωστό θα ήταν να βλέπω πρώτα το γάμο μου. :P


Κοινά μουζούρων: Μουσική, κυρίως RnB, χορός , μπιρίμπα

OOPS I DID IT AGAIN...

Επιτέλους...έδωσα την παραίτηση μου... Όχι πως νιώθω και υπέροχα...πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει μια συγχυση. Αλλά ποτέ δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τις αποφάσεις μας, ούτε και για τις πράξεις μας. Είναι όλα μέρος της προσωπικότητάς μας, μέρος του εαυτού μας...οκ, αυτό το λέω πάντα σε μένα επειδή έκανα πολλές λάθος επιλογές στη ζωή μου... Από ολα όμως έπαθα και έμαθα...(έμαθα;;)

Ελπίζω το αμόρε να με συγχωρέσει που φεύγω και τον αφήνω να βλέπει μια άδεια θέση... και που όλες τις δουλειές μου θα τις αναλάβει, μέχρι να έρθει νέο άτομο...

Κάτι άσχετο: Don't miss Step up 2: The streets (για λάτρεις του χορού και μόνο)

P.S. Να σηκωθώ να δέρω τον συνάδελφο - αχάπαρο που βλέπει φιλμάκια στο you tube τζαι γελά σάννα τζε εν στο σπίτι του ή να παίξω πελλό...(εγω δικαολογούμαι που πάω από blog σε blog...ΕΔΩΣΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΗΗΗ!!!

MARHABA…

:) ΟΙ ΑΡΓΙΕΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ….ΚΑΙ ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΤΙΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΜΕΡΕΣ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ Η’ ΚΟΥΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΤΟ ΓΥΡΙΣΕ ΓΥΡΙΣΕ ΠΟΤΖΙ ΠΟΔΑ

:( Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ

:) ΤΟ FASHION WEEK ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

:( ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 15 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΜΕ ΛΙΓΑ Η’ ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΛΕ ΕΝΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΙΣ

:) ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΝΤΩΣ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ ΕΝ ΛΛΙΟΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΚΑΛΟΙ.

:( Ο ΚΑΙΡΟΣ - ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΒΡΟΧΗ ΜΗΔΕΝ.

:) O ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

:( ΝΑ ΦΕΥΚΕΙΣ ΠΟΥ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΖΕ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΕΙΣ ΠΙΣΩ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ (YEAP THAT’S ME)

:) ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ ΣΤΑ 26 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

:( ΝΑ ΠΙΕΝΝΕΙΣ ΧΟΡΟ ΤΖΕ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΑΠΠΗΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΠΟΝΟΥΝ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΣΟΥ ΤΖΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑΣΜΕΝΗ 5 ΜΕΡΕΣ

:) ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΦΟΡΜΑ

:( ΝΑ ΣΟΥ ΛΑΛΕΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΣΟΥ ΑΤΕ ΧΑΡΤΩΘΟΥ ΝΑ ΦΕΥΚΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΖΕ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΗ ΣΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΜΩ ΓΡΑΦΕΙΟ…

:) ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΥΕΙΣ ΝΑ ΠΑΕΙΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ

:( ΝΑ ΜΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΥΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΝΕ ΦΥΛΑΞΕΣ ΤΙΠΟΤΕ ΜΕΣ ΤΟ ΠΟΥΝΤΖΙ ΣΟΥ

:) I FINALLY FOUND THE TIME TO WRITE

ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ Ή ΜΙΣΟΑΔΕΙΟ

Όπως το βλέπει ο καθένας. Ναι, για το ποτήρι γράφω. Εκείνο που δεν ξέρεις είναι πότε θα το δεις μισιγεμάτο ή μισοάδειο. Στην δική μου περίπτωση, σε αυτό το διάστημα της ζωής μου, μάλλον, το πρώτο ισχύει. Γενικά είναι μια καλή περίοδος. Αυτή η φάση που ο κόσμος καίγεται και γω βλέπω τα πάντα ρόδινα, χρωματιστά πεταλουδίτσες γύρω γύρω και πίσω η μουσική υπόκρουση "Στο χείλος της κατάστροφής μου δίνεις το φιλί της ζωής...." οκ am getting emotional again... Ισως να παίζει ρόλο και ο καιρός που γίνεται όλο και καλύτερος και φυτεύουμε ολόκληρες γλάστρες με λουλούδια με το χώμα που κάθεται πάνω μας. Αλλά εμένα και τες μουζούρες μόνο θάλασσα μας μυρίζει....και bye bye Nicosia....Ayia Napa here we come...Γιατί άλλωστε η 'μουζούρα' να μην γίνει κατράς??? Α, το καλύτερο μου....

Discrimination

Μην μου πείτε πως δεν το έχετε νιώσει. Το discrimination στον χώρο εργασίας και ειδικά για εμάς η μάλλον μόνο σε εμάς τις γυναίκες. Και τι είναι αυτό που γίνεται σε κάθε καινούριο χώρο εργασίας; Πας για συνέντευξη, σε φουμάρουν σε 1002 αρλούμπες του τύπου: Είμαστε οι καλύτεροι με τις καλύτερες συνθήκες εργασίας, αύξηση στους 6 μήνες (σε πόσους;( επειδή εγώ ενάμιση χρόνο σταθερή στις αξίες…. Αρχίζεις σιγά σιγά να χάνεις το ενδιαφέρων σου και να νιώθεις ότι πλέον παρακαλάς για μια αύξηση. Τίποτα να μην σε ευχαριστεί παρά μόνο ένα άτομο που είναι και η αιτία να αντέχω ακόμα εδώ. Και τι γίνεται όταν ένας συνάδελφος κάνει σχόλια υποτιμητικού είδους για το άτομο σου; Και σεξουαλικού περιεχομένου; Μα φυσικά και δεν έχεις κανένα να σε υποστηρίξει και ο προϊστάμενος σου απλά γελάει… Και γω να προσπαθώ να βρω what the f*** is goin’ on here. Και να βλέπω το αμόρε να βγάζει φωτιές μην μπορώντας να με υποστηρίξει στον χώρο εργασίας. Μήπως πάρουμε και μείς τα πόδια μας σιγά σιγά από δω….όπως τον κύριο Keep Walking; Τυχαία νομίζετε είναι η ατάκα αυτή;

Oh yes!!! Nice to meet you!!!

Ε ναι, καινούρια, νέα, ψαρούκλα στο blog, τι να κάνουμε δηλαδή ναμην έχουμε και εμείς άποψη για όλα αυτά; Και μην σας ξεγελά ο αγγλικός τίτλος. Όχι δεν είμαι καμιά που θέλει να δώσει την εντύπωση ξένης. Ε όχι ούτε Αγγλία σπούδασα και έμεινε μου το Αγγλικό. Το ιδιωτικό σχολείο φταίει που για εφτά χρόνια ακόμα και την προσευχή μου στα αγγλικά την έλεγα. Άκουγα το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ και ήμουν όπως τα Βραζιλιάνικα τα έργα που άλλα λεν και άλλα ακούμε. Anyway, ο πρόλογος ήταν για να δικαιολογήσω το Αγγλικό στοιχείο που συχνά πυκνά θα υπάρχει. Αν επιθυμείτε το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ στα αγγλικά ευχαρίστως να σας το γράψω…

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις υπόλοιπες 2 μουζούρες (not) κολλητές μου που με ώθησαν να γράψω και φυσικά την οικογένεια μου που στάθηκε δίπλα μου όλο αυτό τον καιρό μέχρι να πάρω την μεγάλη απόφαση…(ναι ναι άρκεψα τις βλακείες, ώρα για τσιγάρο break) και βέβαια το αμόρε που ιδέα δεν έχει ότι γράφω αλλά έννεν κρίμα να μεν τον αναφέρω πούποτε;