ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΤΡΩΜΕ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ;;;

Βρισκόμασταν σε ένα εστιατόριο με το αμόρε και την μουζούρα ένα μεταξύ γνωστών και αγνώστων. Κανονίσαμε οι τάξεις ξένων γλωσσών για φαγητό. Εννοείται και η ξένη η κουζίνα που θα δοκιμάζαμε. Καθίσαμε με ένα ζευγάρι μεσήλικες, ο άντρας Κύπριος και η γυναίκα του Μεξικανή. Στα πρώτα πέντε λεπτά η απόλυτη σιωπή. Μετά από αυτά τα υπέροχα πέντε λεπτά αρχίζει η χορωδία να παίζει. Ο μεσήλικας φρόντισε να μας κρατήσει παρέα - πονοκέφαλο για τις επόμενες 2 ώρες.
- Μην πίνετε άλλο ποτό και θα φέρει πολλή φαί
Χαμογελούμε ευγενικά.
Τι το θέλαμε και εμείς το χαμόγελο;… Αρχίζει να μας μιλά για το κάθε άσχετο και πάντα μεγαλοφώνως που αν κρατούσε τηλεβόα δεν θα ακουγόταν τόσο. Η αρχική απορία μας: Είναι τρελός; Μπααα Είναι μεθυσμένος; κιόλας; Μπααα
Όχι απλά πολυλογάς – φωνακλάς. Μας φώναζε, γιατί το μιλούσε δεν ταιριάζει σε αυτή την περίπτωση, για οτιδήποτε του κατέβαινε στο κεφάλι. Θέματα: Σπουδές, φαγητό, ταξίδια, φαγητό, τεχνολογία, φαγητό, τσιγάρο, φαγητό και πολλά άλλα που από ένα σημείο και μετά σταματήσαμε να ακούμε. Το κύριο θέμα, το φαγητό: ‘Μα τι εν τούτα που μας φέρνει σιόρ, εμείναμε νηστητζιοι, (αλλά πριν ήξερε ότι θα έφερνε πολλή φαγητό), τζε εν επίαμεν στον παρέα μου το ταβερνιάρη να φαμεν με δέκα ευρώ τζε αμαν λείψει τζαι το φαί μαϊρέφκει τζε κανένα σιύλλο,(κινέζος αλωπος ο παρέας). Σημείωση ότι έρχονταν οι μεζέδες, έβαζε άδειαζε ότι έμενε και αν δεν του άρεσαν τα δινε στη γυναίκα του(περίπτωση σπανιότατη). Εμείς επιμέναμε στο χαμόγελο. Να με κουντά η μουζούρα και να κουντώ το αμόρε. Επανέλαβε 25 φορές τον παρέα τον χουβαρτά τον ταβερνιάρη. Την γυναίκα του ολόκληρο βράδυ δεν ακούσαμε την φωνή της. Καθόταν η καιμένη ήσυχα και έτρωγε ότι απέμενε. Η φίλη μουζούρα ενάντια στον μεσήλικα πήρε τα ηνία. Έρχονταν οι μερίδες και έδινε της γυναίκας κρυφά από τον κύριο. Έβρισκε ευκαιρία όταν επορόνετουν πολλά με την κουβέντα που ελάλεν. Και άλλη βλαμμένη η γυναίκα έδινε του τα να βάλει πρώτος. Αλώπος εσκέφτετουν τζε τζίνη τον παρέα τον ταβερνιάρη.
Το τοπ της βραδιάς. Βρήκε η γυναίκα του μια φίλη και επιτέλους μίλησε. Έπιασε την κουβέντα αλλά και να θέλαμε να τις ακούσουμε η φωνιτική πρήχτικη υπόκρουση δεν μας άφηνε και ξεπετιέται η ατάκα της βραδιάς
« η γενέκα μου επολλομίλησε σήμερα. Ενεβαλεν γλωσσα μεστο στόμα της!!!»
Ένα παγωμένο χαμόγελο ζωγραφίζεται στα πρόσωπά μας. Δεν ήμασταν σίγουροι αν ακούσαμε καλά…και ο τύπος συνεχίζει άλλο θέμα αμέσως, για Τούρκους και Κυπρίους που εννοείται δεν ήταν για γέλια αλλά αρχίσαμε χάχανο και αυτός νόμιζε πως ήταν για τα λεγόμενα του. Καλάν ενεκατάλαβε τα γέριμα τίποτε; όϊ αφού επέμενε να μιλά για πολέμους. Σηκωνόμασε με την μουζούρα πάμε τουαλέττες διπλωθήκαμε στα γέλια μέχρι που έτρεξαν τα ματόκλαδά μας. Επιστρέφουμε πλερώνουμε, ακούσαμε για ακόμα μια φορά πως το φαγητό ήταν λίγο και αποχωρούμε με την κκελέ καζάνι.

- Σε καμία περίπτωση το συμβάν αυτό δεν πρέπει να ληφθεί ως κοινωνικότητα. (ο άνθρωπος ήταν χώρκατος και αμπάλατος
- Η μεξικανή αντέχει τον εδώ και 40 χρόνια τζε εν τον έπαιξεν ακόμα
- We are still proud for being Cypriots ( we have seen worst) αλλά τούτος ήταν ανυπόφορος
- Η ευγένεια δεν είναι απαραίτητη σε τέτοιες περιπτώσεις

Πότε εννα πάμε στον παρέα κινέζο – σκυλλοψήστη;;