Γιατί;;

Πολλές φορές καθώς οδηγώ έρχονται άτομα από το ΚΕΝΘΕΑ και μου πουλούν το περιοδικό τους που στόχος του είναι η εκστρατεία ενάντια στα ναρκωτικά. Κάποτε με πιάνει το εγωιστικό μου και δεν αγοράζω, κάποτε ναι. Εγωιστικό επειδή κάνω και την εγωιστική σκέψη πως αν δεν θέλεις δεν μπλέκεις στα ναρκωτικά και είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους. Ή πάντα κατηγορούσα τις οικογένειες των ατόμων αυτών για την κατάντια των παιδιών τους.

Χθες συνόδευσα έναν παιδικό παλιό φίλο στην τελευταία του κατοικία και η αιτία ήταν τα ναρκωτικά. Χρόνια είχα να τον δω αλλά πάντα μάθαινα τα νέα του. Παντρεύτηκε έκανε ένα μωρό ( 4 - 5 ετών τώρα), και τους τελευταίους έξι μήνες ήταν καθαρός και δούλευε ενάντια στα ναρκωτικά. Ένας άσχημος οικογενειακός τους καβγάς οδηγεί την γυναίκα του στην εντατική-σε κωματώδη κατάσταση. Ένα μήνα μετά, τον βρίσκουν νεκρό από υπερβολική δόση.

Φαίνεται δεν άντεξε τις κατηγορίες ότι αυτός οδήγησε την γυναίκα του στον θάνατο - αφού αποφάσισαν οι γονείς της να την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα.

Ποτέ πια δεν θα κατηγορήσω – ούτε θα περιφρονήσω τα άτομα αυτά. Αυτό που μένει είναι ο πόνος και το γιατί. Και η μάνα που χθες το μόνο που ρωτούσε ήταν για ποιον από τους δύο θα πρεπε να κλάψει και ένα μωρό να ζητά τους γονείς του. Γιατί σαν κοινωνία επιτρέπουμε να γίνει αυτό;