Διακοπές 4 ever

Part 1
Οι διακοπές έχουν τελειώσει. Ανανεώθηκα, ηρέμησα, κοιμήθηκα, εκτονώθηκα, κολύμπησα, γέλασα…ευτυχώς δεν έκλαψα.
Με το αμόρε μου περάσαμε πανέμορφες στιγμές στην Πάφο, Ένιωθα απλά ότι μόνο εμείς υπήρχαμε. That’s the whole point right?
(σημαντικό: ένας κολλητός του αρραβωνιάστηκε και ένα ζευγάρι φίλοι του που απλά είναι μαζί 7 χρόνια, περιμένουν παιδί) πέραν από την χαρά για τα παιδιά, αντιλαμβάνεστε πως η πρώτη μου σκέψη ήταν, άτε επιτέλους συγκινηθεί και ο δικός μου. Μπα..

Part 2
Συνεχίζω τις διακοπές μου με τις μουζούρες. Προορισμός; Αγία Νάπα φυσικά Έβγαζα ρούχα από την μεγάλη τσάντα και τα έβαζα στη μικρή. Διακοπές με μουζούρες σημαίνει κούραση, γέλιο μέχρι σκασμού, αϋπνία, πόνος στα πόδια από τον πολλή χορό, ποτό και μεθύσι.

Πάμε στα apartments. Ξεκούραση μέχρι το βράδυ, γκρίνια, ύπνος, φαί, τσιγάρο. Με δυσκολία καταφέραμε και ετοιμαστήκαμε για Black n White κατά τις 2.
Δεν σταματήσαμε να χορεύουμε όλο το βράδυ. Ένας καλός Λεμεσιανός σιεσοευρωπούλλης…μας κέρασε του κόσμου τα σφηνάκια. Ποτό δεν χρειάστηκε να παραγγείλω καν αφού με πιάσανε λίγο τα σφηνάκια. Honestly ήταν ο πρώτος άντρας που δεν είχε κάτι πονηρό στο νου του. Ένα μεγάλο μπράβο. Ούτε να μας παίξει τον γκομενιάρη, ούτε να σύρει σπόντες, σάχλες κλπ. Κύριος.

Μέχρι να περπατήσουμε προς το διαμέρισμα, εμιλήσαμε ούλλου του κόσμου. Αστεία γέλιο κλπ. Πάντα σεμνά. Αλλά το μίνι μέχρι το λαρύγγι απαραίτητο. Η μουζούρα ένα σκνίπα στο μεθύσι. Βλέπετε post δείξε μου τον φίλο σου. Η μουζούρα δύο…χωρισμένη. βλ. επίσης post δείξε μου τον φίλο σου.

Part 3
Επόμενη μέρα μας βρίσκει σε ταβέρνα στην Δερύνεια για να φάμε κλέφτικο. Ο μαγαζάτορας είπε ότι ψάχνει νύφη για ένα παιδί που δουλεύει εκεί. Το παιδί το πλούσιο με τα χωράφκια δεν έιχε πάει ακόμα δουλειά. Προτείναμε της Μουζούρας 1 να δώσει το τηλ της. Στο κάτω κάτω τι είχε να χασει??

Το βράδυ πάμε να τον βρούμε μαζί με την παρέα του. Στον δρόμο κάναμε προβλέψεις για το πώς θα μοιάζει.Μας είπε να τον βρούμε σε γνωστό μπαράκι της Αγίας Νάπας, βλέπε high class bar. Με το που τον βλέπουμε αυτόν και την παρέα του…κόκαλο εμείς…

Μια κκελλέ πιο κοντός που την φίλη μας, μαλλί καρέ, κασιασμένο, παπούτσι χτιτζιόν σαννα τζαι ήρτεν που τα χωράφκια του τζινη την ώρα. Επιμένω όμως φιλενάδα…ότι χωρίς τα πιο πάνω ο άνθρωπος εθωρκετουν με λλίην προσπαθεια. Η δε φίλοι του, επιτυχία..εβλέπαν μας που πάνω ως κάτω σαννα τζε ειπαμεν τους ότι ήμασταν βραζιλιάνες, ρωσσίδες, ότιδήποτε. Hello από Λευκωσία είμαστε. Σιγά το πράμα…

Επιναν την Σμιρνόφ με το καλαμούδιν και επήαν να δούν και τον Ρουβά και άρεσε τους κιόλας. Ελαλούσαν το με ένα ενθουσιασμό. Το μόνο θετικό είναι ότι εκάμναν αστεία και εμιλούσαν μας σαννα και μας ξέρανε για χρόνια. Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά από τα γύρω χωριά σε κάνουν να νιώθεις φιλόξενη. Ήπιαμε τα strawberry daquiri μονορούφι. Εξαφανιστήκαμε.

Part 4
Επόμενος προορισμός μας Black n White. Μετά δεν ξέρω πως και γιατί με πείσανε να πάμε πλην 2 . Εμένα τζιμέσα φακκά μου. Απλά δεν μπορώ να είμαι Αγία Νάπα και να πηγαίνω σε τόπους που βρίσκεται όλη η Λευκωσία. Φτάνουμε εκεί γύρω στις 330 και ο κόσμος έξω να περιμένει με μιαν αγωνία άμπα τζε εν τους βάλουν μέσα στο πιο τέλειο high class κλαμπ. Έλεος δηλαδή. Άρχισα να γίνομαι σπαστική. Σιγά να μεν κάτσω να καρτερώ να μπω τόση ώρα. Ευτυχώς στα 5 λεπτά βρήκα ένα γνωστό μου και μπήκαμε.

Ο κόσμος πατάς με πατώ σε τζαι πίττα στο ποτό. Ευτυχώς που το πρόγραμμα ήταν καλό. Αλλά εν μου έφτιαχνε την διάθεση. Είχα ύφος και στάση που πάντα περιπέζω να τα βλέπω σε άλλες. Ναι ναι στες Λευκωσιάτισσες. Τι να κάμουμε, Έχουν μας για ξινισμένες. Οι πιο πολλές έτσι ενι πάντως. Οι μουζούρες όμως ποτέ. Εμείς τα σπάμε μέχρι πρωίας και δεν υπολογίζουμε κανένα. Ακόμα και ο Λεμεσιανός είπε μας ότι πρώτη φορά εγνώρησε έτσι Λευκωσιάτισσες. Λεμεσιανός - σι πουα. Αλλά το βράδυ εκείνο με τίποτα δεν μπορούσα.

Το αποκορύφωμα ήταν όταν πήγαμε τουαλέτα. Βλέπω μια φάουσα πλάσματα πάνω να στέκουνται και να τρώνε. Λαλώ της φίλης, μα τι κάμνουν τούτοι δάμε; Διάλειμμα;
Όχι μου λέει τρώνε κούπες, πουλάνε εδώ. Έμεινα τα. Μα τούτοι λαλώ μέσα μου εν οι high class; Κούπες ρε παιδκιά? ?Εμασουλούσαν τζε ελαδκιάζουνταν όπως τα μωρά.

Γιατί να μεν ψήνουν σιταροπούλες στα κάρβουνα? Ευρωπαϊκές τζιολάς που εν κολλούν στα δόντια.

Φεύγουμε κατόπιν ανυπόφορης ιδιοτροπίας μου. Σοβαρά έτσι παραξενιές εν τες κάμνω αλλά…ήταν πέρα των δυνατοτήτων μου.

Φάνω στο συμπέρασμα για τα αίτια παραξενιάς μου.
Επόνουσαν τα πόδκια μου που την προηγούμενη νύχτα .Οι κάλλοι μου εφτάσαν ως πάνω στες κούπες.
Επείνασα
Επεθύμησα το αμόρε μου
Εν ήπια να γίνω σκνίπα να μεν με κόφτει. 2 ποτά θα ήθελα όι παραπάνω.
Ο κόσμος που επαιρνούσε που δίπλα μου τζε επατουσεν με.
H Λευκωσία που είδα προσπαθώντας σε διακοπές να την αποφύγω.

Part 5
Επόμενη μέρα. Θάλασσα και επιστροφή στην Λευκωσία. Σπίτι με το αμόρε. Αμήν.

Σούλλα μου είσαι ένα αστέρι.
Νυχτερίδα μου τι θα κάμουμε πόψε? Ακορντεόν