Childhood

Επεθύμησα...

- τα γαριδάκια του πιιιιιιπ (σιγά να μεν καμω διαφήμιση) που αγόραζα που το περίπτερο στα 5 μου τζαι ήταν 5 σεντ
- την νουτελλούα που είσιε έναν ινδιάνο έξω (οξά ήταν κορούα?) πρέπει, επειδή εισιεν έτσι φτερό πάνω στην κκελλέ.
- Τον παπά μου να κόφκει λίρες που το δέντρο όπως έλαλεν τζαι να μου διά κάθε μέρα πόκετ μάνι.
- Τα παπούτσια μου τα L.A. GEAR που ανάφκαν τζε λαμπούες. Τα φορούσα μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και φυσικά πιο πολλά νύχτα.
- τα ππιριλιά τζε τα στρατιωτούθκια που επαίζαμε στην αυλή τηs γιαγιάς μου
- την φέττα ψωμί (βλ. κόρτα) πατωμένη με ζάχαρη τζε μαργαρίνη(η μαργαρίνη με το ξανθό αγοράκι) ένα πράμα να θυμούμαι τα packages...
- τις μοίρες καρπούζι που ετρώαμε γυρώ που την λεμονιά τζε εγινούμασταν χτιτζιον τζε εκολλιτσιαζαμε
- τον παππού μου που μας έφερνε φοινίτζια που τες αραπιές

Δεν θα ξεχάσω

- την μάνα μου που μας εβούραν με τες κουτάλες τες ξύλινες να μας δέρει. Πάντα με επιτυχία.
- τον παπά μου που απλά έφκαλλεν την ζώνη. Με να βουρήσει με τίποτε. Εξαφανιζούμασταν και τέλος καλό όλα καλά.
- την γιαγιά μου που έβαλε μου την κουβέρτα που πάνω μου ενώ είχα 40 πυρετό, επειδή έκλαια.
- το σαραβαλάκι της μάνας μου που έρκετουν κλαμένη καθε μέρα επειδή το πιιιιιπ (σιγά να μεν καμω διαφήμιση) άφηνεν την στον δρόμο. (μάλλον δυσφίμηση θα κάμω)
- ο γύρος με πολλή ταχή που τον ΠΑΛΑΟΝΤΑ βλ κέννετυ (κάμνω διαφήμιση)
- το φαρίν λακτέ
- την μοτορούα του παπά μου που εκαθούμαστανμε την αρφή μου να παμε σχολείο. στα ανήφορα εκατεβεναμεν για ένα κούντημα ώσπου να ξαναψει. Στο κατήφορο δε, ήταν μεγάλη η χαρά μας.
- το λεωφορειάκι του νηπειαγωγείου και την αμμοδόχο στην αυλή
- τον αγαπημένο μου παιδίατρο
- ότι την ζωή μου την χρωστάω στον παππού μου και σε ένα γιατρό στην Λεμεσό. (granppa inisted on visiting him and in matter of hours I was out of the coma situation)

θα μπορούσα να γράψω βιβλίο αλλά είπα να σημειώσω μερικά. Excuse my spelling mistakes